Zbudowana ok. 1840 r. dla rodziny Wilkońskich. Remontowana w XX w. Usytułowana jest na zachód od dworu. W stylu neogotyku romantycznego. Murowana z cegły, tynkowana i boniowana. Parterowa na wysokich piwnicach, sklepionych łukiem odcinkowym. Na planie nieregularnym. Od frontu zryzalitowana, zwieńczona murem z blankami, pseudomachikułami i otworami szczelinowymi, rozdzielonym filarkami z krenelażem. W przyziemiu ślepy portal arkadowy z trójkątnym szczytem. Od zachodu skrzydło drzwiowe ze skośnie układanych desek nabijanych gwoździami. Dachy kryte gontem, częściowo blachą.
Aktualnie budynek wyremontowany i przykryty dachówką. Ciekawą informację o budynku zostawiła w swojej książce „Moje wspomnienia o życiu towarzyskiem na prowincyi w Kongresówce” Paulina Wilkońska: „Blisko dworu był tak zwany lamus – dziś przeistoczony podobno w śliczne mieszkanko w maurytańskim guście, z ładnym parterrem w ogrodzie, połączone korytarzem z dworem. Przeistoczył go dzisiejszy dziedzic Górzna po ojcu Klemensie, Piotr Wilkoński, dla matki żony pani Gąssowskiej. W owym dawniej lamusie znajdowała się na piętrze dość liczna biblioteka, stare i bardzo stare zabytki w językach: polskim, francuzkim, włoskim, niemieckim. Siadywałam tam nieraz po godzin pare, wertując butwiejące księgi, kroniki, pamiętniki różne. – Raz nawet, nałykawszy się pyłu i zbutwielizny, nabawiłam się choroby, za co mnie August, brat Klemens, pani Paliszewska i pani Ludwika wyłajali porządnie.”
Źródło: Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, Tom X, woj. Warszawskie. Warszawa 1967.Ajdacki Paweł, Pałace, dwory i folwarki ziemi garwolińskiej, Otwock 2019.Narodowy Instytut Dziedzictwa.
