Dawny szpital wzniesiony w 1796 roku z fundacji Zamojskich, później w budynku mieściła się szkoła podstawowa, a od roku 1974 zajmuje go Gminna Spółdzielnia Samopomoc Chłopska. W latach 70-tych obiekt poddano gruntownej przebudowie z dawnego rozplanowania pozostały piwnice oraz część parteru. Podczas remontu rozebrano dawny drewniany strop, zwiększono ilość kondygnacji zaadaptowując na biura i pomieszczenia gospodarcze, przebudowano strych. W miejsce dachówki położono blachę. Kondygnacje połączono nową żelbetową klatką schodową, piętro otrzymało nowy korytarz z którego dojście do poszczególnych pomieszczeń, na parterze zlikwidowano przelotową sień a w miejsce drzwi w elewacji od pn.-zach. Wstawiono okno. Założono centralne ogrzewanie, a elewacje otrzymały nowe tynki.
Budynek usytuowany w pierzei zachodniej prostokątnego rynku, przy drodze relacji Puławy-Warszawa. Zwrócony jest szerokim frontem do rynku. Otaczają go od południa wysokie drzewa, od północy graniczy z nowo wzniesionym piętrowym domem towarowym. Przed budynkiem trawniki. Murowany z cegły, tynkowany. Więźba dachowa drewniana o konstrukcji stolcowej. Założony na planie wydłużonego prostokąta, szerokofrontowy parter – dwutraktowy, piętro- dwutraktowe z korytarzem biegnącym środkiem traktów z południa na północ. Podpiwniczony. Główne wejście w elewacji frontowej od wschodu, dwa osobne wejścia do przybudówki od południa i zachodu. Bryła zwarta, dwukondygnacyjna, dach naczółkowy z facjatkami w jego dwóch połaciach, kryty blachą ocynkowaną. Od południa przybudówka parterowa, kryta dachem trzy połaciowym z blachy ocynkowanej. Parter główny korpusu i przybudówka boniowany. Kondygnacje rozdziela szeroki pas gzymsu kordonowego o profilowanych krawędziach przerwanego na elewacji od północy i od południa. Dołem budynku biegnie wysoki, gładki cokół. Całość wieńczy szeroki, profilowany, mocno wyładowany gzyms koronujący, którego ciągłość przerwana jest na elewacji od północy. Elewacja frontowa siedmioosiowa z usytuowanym symetrycznie wejściem. Otwór drzwiowy ujęty w dwa pilastry, wieńczy lekko wyładowane nadproże przykryte blachą. Drzwi dwuskrzydłowe, płycinowe. Otwory okienne prostokątne, duże na piętrze otoczone uskokowymi ramami zwieńczonymi profilowanymi nadokiennikami. Okna dwuskrzydłowe, sześcio kwaterowe /parteru, ośmio kwaterowe /piętra/, czterokwaterowe /facjatek/. Elewacja od zachodu siedmioosiowa w miejscu usytuowanych na osi drzwi-okno/, okna bez dekoracji. Elewacja od północy /szczytu/ gładka z dwoma małymi okienkami w górnej części szczytu. Elewację od południa stanowi patterowa, czteroosiowa przybudówka Z usytuowanym symetrycznie wejściem. Wnętrze z żelbetonową klatką schodową (na osi dawnej przelotowej sieni) nakrywają stropy płaskie – malowane farbą emulsyjną i olejną. Dwie osobne piwnice, ceglane nakryte sklepieniami kolebkowymi. Podłogi: płytki p.c.w., posadzki cementowe, lastryko. Budynek posiada instalację elektryczną, wodno-kanalizacyjną i centralne ogrzewanie.
Źródło opisu NID. Zdjęcia z 1968 i 1982 r.
