Górzno. Spichlerz – widok ogólny, według fotografii z natury autorstwa F. Liszewskiego ze zbiorów Kazimierza Skórewicza | Muzeum Narodowe w WarszawieGórzno. Spichlerz – widok ogólny, według fotografii z natury autorstwa F. Liszewskiego ze zbiorów Kazimierza Skórewicza | Muzeum Narodowe w Warszawie W 1914 r. w tygodniku „Ziemia” (30 maja, nr 22) opublikowano zdjęcie modrzewiowego spichlerza z Górzna, wówczas własności Wilkońskich.
Obiekt położony jest we wsi Górzno w powiecie garwolińskim, 3 km na zachód od drogi krajowej Warszawa- Lublin i ok. 10 km na południe od Garwolina. Spichlerz zbudowany w XVIII wchodził w skład zabudowy dworskiej, stanowiącej w pierwszych dekadach XIX w. własność rodziny Paliszewskich. Wzniesiony na planie prostokąta, zorientowanego dłuższą osią w kierunku północny zachód – południowy wschód. Drewniany, dwukondygnacyjny w konstrukcji zrębowej, z kopertowym dachem pokrytym gontem. Wejście na poziom parteru usytuowane osiowo w ścianie północno wschodniej – frontowej w niewielkiej wnęce, w której w bocznych ścianach znajdują się wejścia do dwu wąskich sąsieków. W górnej kondygnacji od frontu oraz w ścianach szczytowych, umieszczono podcienia na profilowanych słupach spinających odcinkowe arkady. Pod okapem dachu znajduje się profilowany gzyms. Dostęp na górną kondygnację po drewnianych schodkach, zlokalizowanych w elewacji południowo- wschodniej. Stropy między kondygnacjami drewniane, belkowane, oparte na słupach z mieczami w osi podłużnej, oraz wzdłuż ścian spichlerza. Słupy w osi budynku na obu kondygnacjach profilowane. W elewacjach budynku znajdują się niewielkie eliptyczne okienka, zabezpieczone drewnianą kratą. Więzba dachowa jętkowa, dwustolcowa wzmocniona mieczami pokryta gontem na deskowaniu pełnym. Spichlerz restaurowany był w roku 1959 oraz aktualnie, przez prywatnego właściciela obiektu.[1]
