W rzeźbie terenu Garwolina wyróżniają się przede wszystkim: dolina rzeki Wilgi i jej boczne odgałęzienie, oraz zbocza i obszary wyżynne.
Zabudowa miejska umiejscowiona jest na półwyspie wyżynnym kilkumetrowej wysokości wchodzącym w dolinę Wilgi.
Dolina rzeczna, o szerokości dochodzącej miejscami do 1,5 km. ma charakter płaski. Tereny wyżynne nie odznaczają się zbytnim zróżnicowaniem wysokości. Nachylenie zboczy w kierunku doliny niewielkie o spadku terenu 3-5%. Bardziej górujące nad miastem są zbocza północne.
Rozpiętość wysokości między grzbietami na wyżynie o najniższym terenem w dolinie Wilgi dochodzi do 30 m. w granicach od 119 m.n.p.m. do 149 m.n.p.m.
Źródło: Charakterystyka fizjograficzna warunków budowlanych miast i osiedli regionu warszawskiego. Pracownia fizjograficzna B.U.W. – Warszawa 1955 r.
Udostępnił Paweł Ajdacki.
