Dzisiaj obchodzimy św. Świętej Anny.

W Garwolinie istniał kościół św. Anny. Znajdował się na przedmieściach Garwolina w miejscu gdzie dziś przy ul. Sienkiewicza stoi krzyż św. Anny. Kościół zbudowany w połowie XVI wieku przez Annę księżną mazowiecką.[1] „Według opisu zamieszczonego w wizytacji z 1603 roku kościół był drewniany i miał jeden ołtarz. Na wyposażenie jego wchodziły m.in.: pozłacany kielich srebrny z pateną, pacyfikał, krzyż srebrny, trzy dywany, dwa obrusy ładniejsze (solemniores) i osiem gorszych (viliores), dwa korporały, trzy mszały rzymskie, dwie krótkie komeżki dla ministrantów, naczynie na wodę święconą i pięć małych dzwonków. Obok stała dzwonnica z jednym dzwonem oraz dom z ogródkiem dla kapelana. (…) Kapelanem był zakonnik, ojciec Andrzej, „senio confectus et valetudinarius”. Kilkanaście lat później kościół spalił się. Nowy wystawił ze składek mieszkańców parafii, ówczesny pleban garwoliński, a konsekrował biskup diecezji poznańskiej, Maciej Łubieński (14 IV 1627 – 23 V 1631). Rocznicę konsekracji obchodzono w drugą niedzielę Adwentu. Według opisu biskupa Święcickiego z 1667 roku, kościół, tak jak poprzedni, był drewniany, miał chór z desek nad dużymi drzwiami kościoła, 4 okna szklane częściowo zbite, podłogę w prezbiterium z cegły, w nawie głównej piaszczystą, krzyż pośrodku kościoła z rzeźbionymi w drzewie figurami Ukrzyżowanego Pana Jezusa oraz stojących pod krzyżem, Najświętszą Marię Pannę i św. Jana Ewangelistę, zniszczony dach oraz trzy ołtarze: ołtarz wielki, „św. Anny”, częściowo pozłacany. Mensa z drzewa. W górnej części ołtarz bramowy konsekrowany 24 marca 1642 roku przez biskupa Wojciecha Grabowskiego. Tabernakulum pozłacane, drzwiczki do niego „per Cosacos destructa” nie naprawione z powodu niedbalstwa prepozyta, – od strony południowej ołtarz ,,Zdjęcia z Krzyża”, od północnej ołtarz „Najświętszej Marii Panny”. Od północy przylegała do kościoła zakrystia, w której stały szafy na aparaty kościelne. W pobliżu uszkodzona dzwonnica z dwoma dzwonami, dom dla biednych w którym przebywało dwóch ubogich, wymagająca remontu plebania i zabudowania należące do folwarku. Ogrodzony cmentarz przykościelny ciągnął się od drogi brukowanej do ogrodów miejskich”[2]

Na „Pierworysie Siedzib Miasta Rządowego Garwolin” z 1852-53 roku jest ten kościół zaznaczony. Więc możemy przypuszczać że istniał jeszcze do połowy XIX w. Być może strawił go wielki pożar Garwolina z 1854 roku.


[1] „Dzieje Parafii Garwolin 1418-1993” – Zbigniew Gnat Wieteska – Pruszków 1993 r.

[2] Tamże