W Niecieplinie funkcjonował młyn wodno-motorowy na rzece Wilga. Młyn został zbudowany w Borowiu przez budowniczego o nazwisku Szeląg. W 1910 roku przestawiono go razem z wyposażeniem do Niecieplina. Jak wynika ze starszych badań, był to piętrowy budynek murowany z cegły, zwieńczony dwuspadowym dachem pokrytym eternitem. Do głównej bryły budynku przystawiona byla murowana przybudówka mieszczącą siłownię. Urządzenia napędowe młyna stanowił silnik na koks-gaz ssany firmy Winterthur, o mocy 35 KM oraz turbina wodna systemu Francisa, stojąca, o mocy 15 KM. Urządzenia produkcyjne składały się z dwóch podwójnych złożeń walców szwajcarskiej firmy Bühler, jednego złożenia kamieni francuskich, jednego złożenia kamieni śląskich oraz jagielnika i perlaka. Do odsiewania służyły dwa pytle graniaste z przedpytlami. Do czyszczenia zboża służył komplet maszyn czyszczących. W 1935 roku zrezygnowano z napędu wodnego, ponieważ powódź zniszczyła urządzenia spiętrzające wodę. Młyn był nieczynny od 1950 roku. Stanowił własność Franciszka Makulca, który był w jego posiadaniu do 1969 roku. Nie prowadził on samodzielnie młyna gdyż był z zawodu rolnikiem. Dyplom młynarski uzyskał dopiero po II wojnie światowej. Wypuszczał więc wcześniej zakład dzierżawcom o nazwisku Ludowski, Elmery(ch), braciom Chabrowskim z Lubelszczyzny. Młyn w czasie swojego funkcjonowania pracował z częstymi przerwami na skutek licznych awarii, których powodem było nieprawidłowe osadzenie silnika.
Źródło: Piotr Czepas “Młynarstwo w Powiecie Garwolińskim”
