Kazimierz Wejchert przed II wojną światową zdążył skończył Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej, a w czasie okupacji był jej pracownikiem – działalność była tajna. W 1944 r. przygotował pracę doktorską pt. Miasteczka polskie jako zagadnienie urbanistyczne. Zaraz po wojnie rozpoczął współpracę zawodową z Hanną Adamczewską. Oboje zostali z czasem wybitnymi profesorami architektury.
Głównym tematem ich wspólnej pracy stał się problem małych miast polskich. Praca doktorska Wejcherta była punktem wyjścia do opracowania po wojnie planów odbudowy i przebudowy małych miast. Ich pierwszy wspólny projekt dotyczył odbudowy Garwolina, a następnie jego zagospodarowania przestrzennego. Doświadczenia zebrane przy opracowywaniu tego tematu zostały wykorzystane przez Wejcherta i Adamczewską podczas wielkiej akcji na Ziemiach Odzyskanych. Obejmowała ona przygotowanie uproszczonych planów 68 miast na tym terenie.
Na zdjęciu profesorowie Kazimierz Wejchert i Hanna Adamczewska odbierają honorową nagrodę Stowarzyszenia Architektów Polskich w 1982 r.
Fot. Paweł Łucenko
Źródło: Architektura, 1982, nr 3
